Οποιος εχει παιδια θα ξερει οτι τα κομικς την σημερινη εποχη ειναι εξαιρετικης ποιοτητας και πολλα απ αυτα μαλιστα περνανε με εξυπνο τροπο μηνυματα προς τα παιδια και οχι μονο.
Ενα τετοιο κομικ εβλεπα προχτες με το γιο μου,μια ιστορια δυο ονειροπολων παιδιων που οταν μεγαλωσαν μοιραστηκαν και την ζωη με στοχο να γυρισουν τον κοσμο, να ταξιδεψουν και να εξερευνησουν.
Δυστυχως ομως η ζωη δεν τα φερνει παντα οπως τα θελεις, ο κουμπαρας στον οποιο μαζευαν με κοπο τα χρηματα για το ταξιδι παντα κατι γινοταν και αδειαζε και το ζευγαρι ολο και μεγαλωνε ωσπου το χαριτωμενο κοριτσακι και αργοτερα συμπαθητικη γριουλα εφυγε απο την ζωη.Ο παππουλης ολο τυψεις επιανε στα χερια το αλμπουμ που ολο μερακι ειχε φτιαξει η γυναικα του για να βαζει τις φωτογραφιες απο τα ταξιδια τους.Στεναχωριοταν που δεν καταφερε να τις προσφερει αυτο που ηθελε,που το αλμπουμ εμεινε κενο αφου ποτε δεν καταφεραν να πραγματοποιησουν αυτα που ονειρευοντουσαν.
Μια φορα ομως με την ακρη του ματιου βλεπει οτι αναμεσα στις σελιδες υπηρχαν καποιες φωτογραφιες.Ξεφυλιζοντας το απο την αρχη για πρωτη φορα διαπιστωνει οτι το αλμπουμ ηταν γεματο φωτογραφιες απο προσωπικες στιγμες.Ευτηχισμενες στιγμες οχι απο ταξιδια αλλα απο την καθημερινοτητα τους.Στο τελος ειχε μια αφιερωση "ευχαριστω για το ταξιδι που μου προσφρες".
Πολλοι ισως σαυτην την ιστορια να βλεπουν τον ευατο τους,σε ολους μας αρεσει να ονειρευομαστε και αυτο τουλαχιστον δεν θα μας το στερησει κανενας.Σιγουρα αυτη τη δυσκολη εποχη που ζουμε να βλεπουμε οτι καποια ονειρα μας αρχιζουν να γινονται απιαστα αλλα αυτο δεν σημαινει οτι θα το βαλουμε κατω,οτι θα παψουμε να προσπαθουμε.Οπως και ο παππουλης τις ιστοριας δεν το εβαλε κατω και τελικα εστω και μονος καταφερε να πετυχει με τροπο που μονο στα κομικς μπορει να αποτυπωθει το ονειρο το δικο του και τις αγαπημενης του γυναικας.
Καπως ετσι νομιζω οτι πρεπει να το βλεπουμε ολοι κυνηγαμε μεν τον στοχο αλλα χωρις να χανουμε τα απλα,εκεινα που τα ζουμε καθημερινα χωρις να στοιχιζουν τιποτα αρκει βεβαια να εχουμε τα ματια ανοιχτα και να τα βλεπουμε.